وقتی که از زیرزمین نمور بیرون آمدیم و پله‌ها را بالا رفتیم و وارد نور شدیم دو حس همزمان به من دست داد: شادیِ یافتن چنین ثروتی و یک‌جور حس تهی بودن، این‌که چرا بیشتر خوشحال نیستیم؟ یا شاید ترس از این‌که خوشحالی‌ام زورکی یا اشتباه است. فکر کردم شاید انسان قرار نیست هیچ‌وقت حقیقتاً شاد باشد. شاید اصلاً چنین چیزی در دنیا وجود ندارد.
برادران سیسترز/ پاتریک دوویت/ پیمان خاکسار
